Motortrekking Myanmar
18 juni 2016 - Kyaukme, Myanmar
Lieve allemaal,
Na ons bezoek aan Mandalay was het tijd voor een 3 daagse motortrekking. De trekking begon in Kyaukme en vanaf hier zouden we 3 dagen door de bergen van midden Myanmar rijden en lopen. De nacht voordat we zouden vertrekken verbleven we al in Kyaukme. Het regende deze nacht erg hard en lang, dat beloofde weinig goeds... Gelukkig hadden we de laatste dag in Mandalay ternauwernood nog regenjassen kunnen scoren en waren we dus voorbereid op de regen!
Niet geheel onverwacht startte de eerste dag van onze trekking regenachtig. We lieten ons door de tourgids vertellen dat het regenseizoen net was begonnen en dat we nog wel meer nattigheid konden verwachten. Gelukkig waren de wegen nog begaanbaar genoeg en we konden dus gewoon vertrekken. Onze groep bestond uit 5 mensen; de tourgids, Max, Simon en wij natuurlijk. De andere mannen hadden aangegeven ervaren motorrijders te zijn, dus wij gingen achterop. De eerste etappe bestond uit een lange rit door de bergen met als eindbestemming een restaurantje waar we hebben geluncht. De infrastructuur is niet zoals we gewend zijn in Nederland, zelfs de hoofdwegen zijn hobbelig en zitten vol met gaten. Onderweg bleek hoe gevaarlijk deze bergwegen kunnen zijn nadat we een vrachtwagen aantroffen die door de weg heen was gezakt en vast zat in de modder.
De lunch bleek verrassend lekker te zijn. Tot dusver viel het eten in Myanmar ons steeds tegen, maar de Tea Leaf Salad die we hier voorgeschoteld kregen was verrukkelijk. Tijdens de lunch raakten we aan de praat over de aanhoudende onrust in Myanmar. Grote delen van het land zijn nog steeds ontoegankelijk voor toeristen. Conflicten tussen het Nationale Leger en vele rebellengroepen zorgen ervoor dat sommige delen nog te gevaarlijk zijn. Zelfs in het gebied waar wij de komende 3 dagen door zouden brengen is het mogelijk om militairen van beide zijden tegen het lijf te lopen. Volgens de tourgids doen ze toeristen geen kwaad, maar helemaal gerustgesteld waren we niet.
Ondertussen regende het nog steeds en de wegen werden slechter en slechter. Voordat we de weg vervolgenden naar onze slaapplaats, stond de eerste hike op de planning. De hike bracht ons naar het hoogste punt van de omgeving. Van een uitzicht over de gebergten om ons heen was echter geen sprake. Vanwege het slechte weer en de hoogte bevonden we ons tussen de wolken en was er nauwelijks zicht. Eenmaal beneden was het hoogste tijd om naar de homestay te gaan. Een groot deel van de weg richting de homestay was offroad en erg modderig. Een van de mannen die had aangegeven goed motor te kunnen rijden werd nu toch wel een beetje bang en bleek niet zo professioneel als dat hij zelf dacht. Hierdoor hebben wij delen te voet af moeten leggen, zodat zij op de scooter hun weg konden vervolgen. Tot onze frustratie was dit voornamelijk bergop en in de regen. Gelukkig kreeg Simon uiteindelijk toch wat moed bij elkaar verzameld zodat we de weg toch deels per motor konden afleggen.
Eenmaal aangekomen bij het eerste gastgezin bleek er een religieuze ceremonie bezig te zijn, het oude echtpaar dat hier woonde werd gezegend door een aantal monniken. Onze aanwezigheid was echter geen enkel probleem en het was bijzonder om dit bij te mogen wonen. Het was goed te merken dat deze familie gewend is geraakt aan toeristen. Na een heerlijke maaltijd was het tijd om naar onze geïmproviseerde bedjes in de huiskamer te gaan en uit te rusten voor de volgende zware dag. De tweede dag stond namelijk volledig in het teken van een flinke hike door de bergen, met als eindbestemming onze 2e slaapplaats.
De wekker ging vroeg en de dag werd begonnen met een lekker ontbijt. Kort nadat de eerste hike van deze dag was begonnen stopten we bij een klein winkeltje langs de weg. Hier hebben we de lokale "snack" beetlenut geprobeerd. Niet de smaak maar het effect van deze noot maakte dit een bijzondere ervaring, je wordt er namelijk "high" van. De noot wordt samen met alcohol en tabak in een blad gerold en hier moet op worden gekauwd. Na een tijdje voelden we ons erg zweverig en dit hield zo'n 15 minuten aan. Ondertussen kwamen er veel locals in traditionele Kleding langslopen. Onze gids vertelde ons dat er ze onderweg waren naar een bruiloft en dat wij ook welkom waren. Uiteraard wilden we dit graag zien en we zijn dan ook mee gegaan. We werden erg vriendelijk ontvangen en wederom overspoeld met thee en lekkernijen. Toen we plaats hadden genomen tussen de andere gasten begon de ceremonie. Deze was van korte duur en bestond voornamelijk uit zingen en bidden, erg bijzonder om mee te mogen maken! Na de ceremonie stond er buiten een uitgebreid diner klaar en daarmee was het voor ons tijd om te gaan. Na een stukje gelopen te hebben kwamen voor het eerst rebellen tegen, deze groep bleek aan de kant van de overheid te staan. Ze vonden ons net zo interessant als wij hen en wilden best even tijd maken om op de foto te gaan! Ze waren erg vriendelijk, maar toch gaf de aanwezigheid van gewapende rebellen ons een vreemd gevoel. Onwerkelijk en gek om zo direct geconfronteerd te worden met de conflicten in Myanmar.
De conflicten in deze gebieden van Myanmar lijken echter geen invloed te hebben op het Birmeese volk. De lokale bevolking is erg gastvrij en vriendelijk. Tijdens onze hikes zijn we vele malen uitgenodigd om binnen te komen voor een kopje thee of om te schuilen voor de regen. De mensen wilden ons zo graag ontvangen dat het bijna onbeleefd zou zijn om niet even binnen te komen. Overal kregen we een traditioneel kopje thee met iets lekkers erbij. Uiteindelijk aangekomen bij de plek waar we 's avonds zouden slapen kregen we een heerlijke lunch. Na de lunch hebben we het kleine dorpje even verkend en een kijkje genomen bij het plaatselijke schooltje. Hier waren we echter een te grote afleiding voor de kinderen en zijn we dus snel weer vertrokken!
Na onze break stond de laatste hike van deze dag op de planning en dit zou een pittige hike gaan worden. Vaak was er amper sprake van een pad en liepen we tussen de theeplanten gewoon stijl omhoog de berg op. De hevige regenval maakte het er ook niet beter op, de grond was modderig en spekglad! Het was erg vermoeiend maar het mooie landschap en de uitzichten maakten alles goed. Terug aangekomen bij onze slaapplek stond er een heerlijk diner op ons te wachten en daarna doken we gelijk ons bed in. Ook hier sliepen we op de grond, maar we waren zo vermoeid dat we al met al goed hebben kunnen slapen.
De laatste dag van de trekking was alweer aangebroken en er stond nog 1 hike op de planning. We moesten terug naar de plek waar we de eerste nacht hebben geslapen, daar stonden de scooters namelijk nog. In tegenstelling tot de andere 2 dagen was het heerlijk weer. Het zonnetje scheen en het was niet te warm of koud. Ook op de weg terug nodigden verschillende families ons uit om thee te komen drinken. Bij een van de gezinnen kregen we naast thee en iets lekkers ook een zak met verse pindas, fruit, sigaretten en drinken mee naar huis! Het is verbazingwek hoe gastvrij de mensen in Myanmar zijn! Ze wonen in houten hutjes, hebben geen stroom, geen meubels, geen badkamer, geen dure telefoons of televisies en toch zijn bereid om alles te delen met onbekende toeristen! Heel erg bijzonder.
Net voordat we het dorp inliepen waar de scooters stonden zagen we dat we vanaf een bergtop in de gaten werden gehouden door rebellen. Volgens onze gids stonden ze daar op de uitkijk om te kijken of er andere rebellengroepen in de omgeving waren. Op de vraag of ze op ons kunnen schieten antwoordde hij lachend 'maybe'... Nadat we ze gepasseerd waren hoorden we opeens een geweerschot! Waarschijnlijk vonden ze het grappig om ons te laten schrikken, want het bleef bij één schot. Na de scooters te hebben opgehaald kon de rit terug naar "huis" beginnen. Zodra we wegreden begon het weer te hozen... Net als de eerste dag verdween het zelfvertrouwen van Simon als sneeuw voor de zon en konden we de rit niet per scooter vervolgen. De afstand was ook te groot om te voet af te leggen, er moest dus een oplossing worden bedacht. Net op dat moment kwam er een vrachtwagen aanrijden, in de ogen van onze tourgids dé redder in nood. We konden meeliften tot we bij de hoofdweg aankwamen en vanaf daar per scooter verder rijden. Daar zaten we dan, achter in een vrachtwagen, op zakken vol met theebladeren. Via een slingerend, glibberig bergweggetje, langs stijle afgronden, moest de vrachtwagen zijn weg naar boven zien te vinden. Gaby heeft de hele weg gehuild en vond het doodeng, maar gelukkig zijn we heelhuids boven gekomen!
Onze trekking hebben we afgesloten in een prachtig gebied tussen de rijstvelden en hardwerkende boeren. Het zonnetje was inmiddels weer doorgebroken, dus zagen Alex en Max hun kans schoon om even een duik te nemen in de rivier die door de rijstvelden stroomde. Dit trok al snel bekijks van de lokale bevolking maar deze waren helaas minder enthousiast om het water in te duiken. Het was wel een mooie afsluiter van een bijzondere trekking!
Dikke kus,
Alex en Gaby
Na ons bezoek aan Mandalay was het tijd voor een 3 daagse motortrekking. De trekking begon in Kyaukme en vanaf hier zouden we 3 dagen door de bergen van midden Myanmar rijden en lopen. De nacht voordat we zouden vertrekken verbleven we al in Kyaukme. Het regende deze nacht erg hard en lang, dat beloofde weinig goeds... Gelukkig hadden we de laatste dag in Mandalay ternauwernood nog regenjassen kunnen scoren en waren we dus voorbereid op de regen!
Niet geheel onverwacht startte de eerste dag van onze trekking regenachtig. We lieten ons door de tourgids vertellen dat het regenseizoen net was begonnen en dat we nog wel meer nattigheid konden verwachten. Gelukkig waren de wegen nog begaanbaar genoeg en we konden dus gewoon vertrekken. Onze groep bestond uit 5 mensen; de tourgids, Max, Simon en wij natuurlijk. De andere mannen hadden aangegeven ervaren motorrijders te zijn, dus wij gingen achterop. De eerste etappe bestond uit een lange rit door de bergen met als eindbestemming een restaurantje waar we hebben geluncht. De infrastructuur is niet zoals we gewend zijn in Nederland, zelfs de hoofdwegen zijn hobbelig en zitten vol met gaten. Onderweg bleek hoe gevaarlijk deze bergwegen kunnen zijn nadat we een vrachtwagen aantroffen die door de weg heen was gezakt en vast zat in de modder.
De lunch bleek verrassend lekker te zijn. Tot dusver viel het eten in Myanmar ons steeds tegen, maar de Tea Leaf Salad die we hier voorgeschoteld kregen was verrukkelijk. Tijdens de lunch raakten we aan de praat over de aanhoudende onrust in Myanmar. Grote delen van het land zijn nog steeds ontoegankelijk voor toeristen. Conflicten tussen het Nationale Leger en vele rebellengroepen zorgen ervoor dat sommige delen nog te gevaarlijk zijn. Zelfs in het gebied waar wij de komende 3 dagen door zouden brengen is het mogelijk om militairen van beide zijden tegen het lijf te lopen. Volgens de tourgids doen ze toeristen geen kwaad, maar helemaal gerustgesteld waren we niet.
Ondertussen regende het nog steeds en de wegen werden slechter en slechter. Voordat we de weg vervolgenden naar onze slaapplaats, stond de eerste hike op de planning. De hike bracht ons naar het hoogste punt van de omgeving. Van een uitzicht over de gebergten om ons heen was echter geen sprake. Vanwege het slechte weer en de hoogte bevonden we ons tussen de wolken en was er nauwelijks zicht. Eenmaal beneden was het hoogste tijd om naar de homestay te gaan. Een groot deel van de weg richting de homestay was offroad en erg modderig. Een van de mannen die had aangegeven goed motor te kunnen rijden werd nu toch wel een beetje bang en bleek niet zo professioneel als dat hij zelf dacht. Hierdoor hebben wij delen te voet af moeten leggen, zodat zij op de scooter hun weg konden vervolgen. Tot onze frustratie was dit voornamelijk bergop en in de regen. Gelukkig kreeg Simon uiteindelijk toch wat moed bij elkaar verzameld zodat we de weg toch deels per motor konden afleggen.
Eenmaal aangekomen bij het eerste gastgezin bleek er een religieuze ceremonie bezig te zijn, het oude echtpaar dat hier woonde werd gezegend door een aantal monniken. Onze aanwezigheid was echter geen enkel probleem en het was bijzonder om dit bij te mogen wonen. Het was goed te merken dat deze familie gewend is geraakt aan toeristen. Na een heerlijke maaltijd was het tijd om naar onze geïmproviseerde bedjes in de huiskamer te gaan en uit te rusten voor de volgende zware dag. De tweede dag stond namelijk volledig in het teken van een flinke hike door de bergen, met als eindbestemming onze 2e slaapplaats.
De wekker ging vroeg en de dag werd begonnen met een lekker ontbijt. Kort nadat de eerste hike van deze dag was begonnen stopten we bij een klein winkeltje langs de weg. Hier hebben we de lokale "snack" beetlenut geprobeerd. Niet de smaak maar het effect van deze noot maakte dit een bijzondere ervaring, je wordt er namelijk "high" van. De noot wordt samen met alcohol en tabak in een blad gerold en hier moet op worden gekauwd. Na een tijdje voelden we ons erg zweverig en dit hield zo'n 15 minuten aan. Ondertussen kwamen er veel locals in traditionele Kleding langslopen. Onze gids vertelde ons dat er ze onderweg waren naar een bruiloft en dat wij ook welkom waren. Uiteraard wilden we dit graag zien en we zijn dan ook mee gegaan. We werden erg vriendelijk ontvangen en wederom overspoeld met thee en lekkernijen. Toen we plaats hadden genomen tussen de andere gasten begon de ceremonie. Deze was van korte duur en bestond voornamelijk uit zingen en bidden, erg bijzonder om mee te mogen maken! Na de ceremonie stond er buiten een uitgebreid diner klaar en daarmee was het voor ons tijd om te gaan. Na een stukje gelopen te hebben kwamen voor het eerst rebellen tegen, deze groep bleek aan de kant van de overheid te staan. Ze vonden ons net zo interessant als wij hen en wilden best even tijd maken om op de foto te gaan! Ze waren erg vriendelijk, maar toch gaf de aanwezigheid van gewapende rebellen ons een vreemd gevoel. Onwerkelijk en gek om zo direct geconfronteerd te worden met de conflicten in Myanmar.
De conflicten in deze gebieden van Myanmar lijken echter geen invloed te hebben op het Birmeese volk. De lokale bevolking is erg gastvrij en vriendelijk. Tijdens onze hikes zijn we vele malen uitgenodigd om binnen te komen voor een kopje thee of om te schuilen voor de regen. De mensen wilden ons zo graag ontvangen dat het bijna onbeleefd zou zijn om niet even binnen te komen. Overal kregen we een traditioneel kopje thee met iets lekkers erbij. Uiteindelijk aangekomen bij de plek waar we 's avonds zouden slapen kregen we een heerlijke lunch. Na de lunch hebben we het kleine dorpje even verkend en een kijkje genomen bij het plaatselijke schooltje. Hier waren we echter een te grote afleiding voor de kinderen en zijn we dus snel weer vertrokken!
Na onze break stond de laatste hike van deze dag op de planning en dit zou een pittige hike gaan worden. Vaak was er amper sprake van een pad en liepen we tussen de theeplanten gewoon stijl omhoog de berg op. De hevige regenval maakte het er ook niet beter op, de grond was modderig en spekglad! Het was erg vermoeiend maar het mooie landschap en de uitzichten maakten alles goed. Terug aangekomen bij onze slaapplek stond er een heerlijk diner op ons te wachten en daarna doken we gelijk ons bed in. Ook hier sliepen we op de grond, maar we waren zo vermoeid dat we al met al goed hebben kunnen slapen.
De laatste dag van de trekking was alweer aangebroken en er stond nog 1 hike op de planning. We moesten terug naar de plek waar we de eerste nacht hebben geslapen, daar stonden de scooters namelijk nog. In tegenstelling tot de andere 2 dagen was het heerlijk weer. Het zonnetje scheen en het was niet te warm of koud. Ook op de weg terug nodigden verschillende families ons uit om thee te komen drinken. Bij een van de gezinnen kregen we naast thee en iets lekkers ook een zak met verse pindas, fruit, sigaretten en drinken mee naar huis! Het is verbazingwek hoe gastvrij de mensen in Myanmar zijn! Ze wonen in houten hutjes, hebben geen stroom, geen meubels, geen badkamer, geen dure telefoons of televisies en toch zijn bereid om alles te delen met onbekende toeristen! Heel erg bijzonder.
Net voordat we het dorp inliepen waar de scooters stonden zagen we dat we vanaf een bergtop in de gaten werden gehouden door rebellen. Volgens onze gids stonden ze daar op de uitkijk om te kijken of er andere rebellengroepen in de omgeving waren. Op de vraag of ze op ons kunnen schieten antwoordde hij lachend 'maybe'... Nadat we ze gepasseerd waren hoorden we opeens een geweerschot! Waarschijnlijk vonden ze het grappig om ons te laten schrikken, want het bleef bij één schot. Na de scooters te hebben opgehaald kon de rit terug naar "huis" beginnen. Zodra we wegreden begon het weer te hozen... Net als de eerste dag verdween het zelfvertrouwen van Simon als sneeuw voor de zon en konden we de rit niet per scooter vervolgen. De afstand was ook te groot om te voet af te leggen, er moest dus een oplossing worden bedacht. Net op dat moment kwam er een vrachtwagen aanrijden, in de ogen van onze tourgids dé redder in nood. We konden meeliften tot we bij de hoofdweg aankwamen en vanaf daar per scooter verder rijden. Daar zaten we dan, achter in een vrachtwagen, op zakken vol met theebladeren. Via een slingerend, glibberig bergweggetje, langs stijle afgronden, moest de vrachtwagen zijn weg naar boven zien te vinden. Gaby heeft de hele weg gehuild en vond het doodeng, maar gelukkig zijn we heelhuids boven gekomen!
Onze trekking hebben we afgesloten in een prachtig gebied tussen de rijstvelden en hardwerkende boeren. Het zonnetje was inmiddels weer doorgebroken, dus zagen Alex en Max hun kans schoon om even een duik te nemen in de rivier die door de rijstvelden stroomde. Dit trok al snel bekijks van de lokale bevolking maar deze waren helaas minder enthousiast om het water in te duiken. Het was wel een mooie afsluiter van een bijzondere trekking!
Dikke kus,
Alex en Gaby
